بنزین ؛ سهمیه بندی و اثرات آن بر گردشگری

در مورد بنزین قبلا مطلب نوشتم اما آنچه باعث شد دوباره در این خصوص بنویسم اثرات نامطلوب سهمیه بندی بر گردش گری است.

 *  اثرات جنبی سهمیه بندی بنزین برای بعضی ها :

- برای آنهایی که دارای مکنت مالی هستند ؛ انتخاب چند ماشین که اتفاقا دارای سهمیه ی زیادتری هستند مثل وانت و نیسان ؛ خیلی سخت نیست. بدین جهت با خرید وسایل نقلیه ای از این دست مشکل سهمیه ی بنزین خود را حل کرده اند.بدون اینکه نیازی به خودروهای نامبرده داشته باشند. 

- بعضی ها هم ( از قبل برای حل مشکل طرح ترافیک که در تهران ؛ دردسر ساز است ) از قبل تاکسی دریافت کرده اند و بدون اینکه نیازی به خودرو جز رفتن به محل کار داشته باشند از این امکان استفاده می کردند و اکنون نیز دارای سهمیه ی لازم هستند . این دسته  نیز بطور عمده ؛ بازاریان را شامل می شود.

- برخی دیگر در محیط خانه  برای هر فرزند یک خودرو تهیه کرده بودند تا در موقع نیاز مشکلی نداشته باشند ؛ برای این دسته نیز میزان سهمیه با اشاره به تعداد خودروهای موجودشان بی معنی است.

  *  اثرات جنبی سهمیه بندی بنزین برای بعضی ها ی دیگر:

- برخی در دوران بازنشستگی برای جبران کاهش در آمد ماهیانه ناچار به شغل رانندگی روی آورده بودند ؛ سخت ترین شرایط برای این عده رقم خورده است. کاهش قابل توجه میزان سهمیه ی دریافتی نسبت به میزان مصرف روزانه برایشان به یک معضل عظیم تبدیل شده است. بعضی ها ترجیح داده اند که این کمبود را با افزایش نرخ کرایه ها جبران کنند. لازم به ذکر است که این افراد عضو تاکسیرانی نیستند تا تنبیه شوند و نرخ را کم نمایند.

- عده ی زیادی از مردم نیز که دارای فرزندان مدرسه رو بوده اند و نمی توانستند در ایام مدرسه به مسافرت بروند وعده ی تعطیلات تابستانه را به فرزندان خود داده اند ؛ سهمیه بندی ناگهانی بنزین چون پتک محکمی بر سرشان فرود آمده و علاوه بر ناتوانی در رفتن به سفر باید اثرات روانی ناشی از عدم مسافرت را خود و فرزندانشان به دوش بکشند.

- در شهر بزرگ و آلوده ی تهران بزرگترین تفریح آنانی که خودرو داشتند رفتن به اطراف تهران مثل رودخانه های سد کرج و لتیان جز برنامه ی هر هفته ای بوده ؛ که با سهمیه بندی کاملا از برنامه هایشان حذف شده است.

- رفتن از تهران ( سرزمین هفتادو دو ملت )  به قصد صله ی رحم و بازدید از خویشان برای بعضی ها جزو برنامه های هفتگی بوده است سهمیه بندی بنزین  ضربه ای اساسی را به این کار وارد کرده است.

 - بعضی از تاکسی تلفنی ها که درخواست ماشین از آنها می شود می گویند به علت سهمیه بندی ؛ ماشین ندارند. به همین دلیل هم کرایه ها زیاد شده  ( چون میزان درآمدشان کم شده )؛ می گویند شکایت کنید ؛ به کی و کجا معلوم نیست. تازه اگر شکایت کنید کی رسیدگی می شود ؛ باز معلوم نیست. یا این شکایت شما را به پولتان و راننده ها را به عقب نشینی وادار می کند ؛ باز معلوم نیست.

 - دربعضی از بزرگراههای تهران که اتفاقا اطرافشان منازل مسکونی قرار گرفته است. نه تاکسی عبور می کند و نه خط های سرویس اتوبوس واحد تردد می کند.از جمله اتوبان نواب ؛ بزرگراه یادگار امام ؛ بزرگراه نیایش ؛ بزرگراه شهیدبابایی ؛بزرگراه شهید صیاد شیرازی ؛ بزرگراه شهیدآبشناسان و.... به نظر شما مردم منطقه ی مزبور که عموما دارای وسایل نقلیه شخصی بوده اند چه باید کنند.

 - در بعضی مناطق همکاران که صبح ها به محل کار می رفتند هیچ وقت بیشتر از دو سه  دقیقه منتظر ماشین های سواری نمی شدند. اما از وقتی که سهمیه بندی شده خیل مسافران منتظر ماشین آنقدر زیاداست که گاهی تا نیم ساعت هم منتظر ماشین می مانند اما باز نتیجه نمی گیرند.

* بنزین و گردشگری

- اساسی ترین ضربه ی ناشی از سهمیه بندی متوجه صنعت گردش گری شده است.

صنعت گردش گری شامل : هتل ها ؛ میهمانسراها ؛ فروشگاه های بین راهی ؛ حمل و نقل های بین شهری ؛ اتاق های اجاره ای محلی که بطور مستقیم و صدها شغل مرتبط دیگر مشمول مهلک ترین ضربات اقتصادی شده اند.

- بسیاری از مردم در مناطق گردشگر پذیر چشمشان به دست هایی بود که حکمت الهی آنان را به عنوان گردشگر به مناطق آنان می فرستاد. ارتزاق روزی اینان به میزان گردشگر در تردد بستگی داشته و دارد.

 با نگاهی به مناطق گردشگری چون شمال ایران این موضوع به وضوح قابل رویت است که کاهش چشمگیر گردشگر چه وضع فلاکت باری را برای آنان رقم زده است.

مردمی که تنها ممر در آمدشان در طول سال اجاره ی اتاق ها و منازل مسکونی بوده ؛ در تابستان امسال با بدترین دوران زندگی خود مواجه شده اند.

آنهایی که با ایجاد ایستگاه های بین راهی در مناطق گردشگر پذیر میزبان میهمانان بوده اند نیز دستخوش وخامت بارترین دوران رکود اقتصادی شده اند.

وضع تولید ؛ توزیع و پخش کنندگان صنایع دستی ؛ تعریفی ندارد.

فروشگاه های کنار خیابان نیز از این مصیبت در امان نمانده اند.

 *  بنزین و نکاتی دیگر

 - در یک نظر کارشناسانه با اشاره به اعلام توزیع ۸ میلیون کارت سوخت قائدتا باید مصرف سوخت در بدترین شرایط و بطور متوسط روزانه ۵.۵ لیتر ( به گفته ی یکی از مسوولان  موافق سهمیه بندی و مطلع ) ما باید در روز ۴۴ میلیون لیتر مصرف بنزین داشته باشیم ؛ اما در آن زمان اعلام شده است که جمع تولید و واردات بنزین چیزی حدود ۷۶ میلیون لیتر است. با اشاره به اینکه مرزها ( طبق نظر ماموران امنیت )  در خصوص قاچاق بنزین در کنترل بوده ؛ چطور ممکن است در بد بینانه ترین وضعیت از ۳۱ میلیون لیتر باقی مانده بنزین به راحتی از کشور خارج شود ؟ ( این میزان را به تعداد تانکرهای خروجی تبدیل کنید ) . فرضیه ی مطرح اینست که عده ای بنزین خریداری شده را بطور مستقیم به کشورهای دیگر قاچاق کرده اند. ( راست و دروغ گردن آنهایی که میگن ).

- یکی دیگر ازنکات سهمیه بندی سخنرانی و ارایه ی نظرات کارشناسانه ی بعضی از مسوولان است . توجه کنید :

با سهمیه بندی بنزین میزان تصادفات کم شده است .

با سهمیه بندی بنزین میزان ترافیک کم شده است.

و بعضی های دیگر گفته اند با سهمیه بندی بنزین میزان مصرف آن کم شده است.

یکی نیست به آنها بگوید ؛ عزیزان  ؛ با حذف بنزین طبیعتا هیچ تصادفی نخواهیم داشت و اساسا معضل ترافیک حل خواهد شد و دیگر نگران اسراف در هزینه ی بنزین نخواهیم بود و شاید بتوانیم با صادرات آن در آمد ارزی نیز کسب کنیم.

شاید بهترین راه حل برای آنان ؛ حذف صورت مسئله بجای حل مسئله است.

 - بحث دیگر نظرات کارشناسانه در خصوص محل خرج کرد میزان صرفه جویی حاصله از سهمیه بندی است.از آن جمله:

ایجاد خط ریلی

توسعه ی ناوگان حمل و نقل

تولید و ساخت پالایشگاه های مدرن و ...

سابقه ی تاریخی نشان داده است که افزایش در آمد هیچ تغییری در توسعه ی کشور نداده است. روشن است که تفکر هزینه کردن از محل صرفه جویی نیز ؛  از نظر مردم ؛ سرابی بیش نیست.

  *  در نوشته قبلی توضیح دادم که لازم است در میزان سهمیه ی اختصاصی تمهیداتی اندیشیده شود تا از اثرات روانی و جانبی آن کاسته شود.هنوز بر این باورم و امیدوارم تادیرنشده این اتفاق مهم روی دهد. 

پی نوشت :

درج این مطلب در سایت جهانگردان رامسر