بومی گرائی یا کار آمدی ؟

سخن مدیر مسوول نشریه ی « ساحل دریا » شماره ی 29 ؛  سی م دی ماه  1392

چند ماهی که از دولت یازدهم می گذرد بسیاری بر این باورند و انتظار دارند که مدیران قبلی از دور خدمت معاف یا جابجا شوند. سوالاتی مطرح است :

آیا همه ی دولت مردان مدیر در شهرستان ها باید تعویض شوند؟ آیا اجبار در گزینش نیرهای بومی منجر به رشد و توسعه در شهرستان ها خواهد شد؟ آیا همه ی کسانی که سنگ تعویض نیروها را به سینه می زنند دنبال رشد و توسعه ی شهرستان های خود هستند؟

پاسخ به همه ی این سوالات در این مختصر نمی گنجد ، اما آیا با تعویض یک مدیر چه اتفاق نیفتاده ای باید صورت پذیرد؟ آیا بومی بودن ملاک قرارگیرد یا کارآمدی؟ تکلیف مدیران کارآمد و غیر بومی در این تعویض دولت ها چیست؟ چرا برخی از کارها و پروژه ها در شهر معطل مانده است؟

آن چه که در کارهای اداری تمام ادارات و نهاد ها در سال های اخیر مشخص است ، مشکل اصلی تمام ارگان های دولتی ، فقدان تخصیص اعتبار لازم ؛ عامل و بانی بسیاری از تاخیرات تکمیل پروژه ها بوده است و اگر بر فرض یک مدیر کارآمد و توانمندی هم در راس کار بود فرقی با مدیر کم تجربه نمی کرد.اما در آینده ی نزدیک با حذف تحریم ها ، بازگشت دارائی های بلوکه شده ، فروش بیشتر نفت ، تلاش برای گسترش بخش کشاورزی و صادرات محصولات آن و... که آینده ی روشنی را پیش روی قرار خواهد داد ؛ امید است این بخش منفی از جامعه رخت بربندد.

حال با فرض بر وفق مراد بودن اوضاع مالی باید افکار عمومی روشن شوند که مدیر بومی مناسب تر است یا مدیر کارآمد؟ و اساسا آیا می شود میان این دو گزینه ، یکی را برگزید؟ برخی معتقدند که در هر شهرستانی افراد توانمند محقی وجود دارند که قابلیت های اجرائی آنان می تواند بسیاری از مدیران کوتاه قد فعلی ادارات را پوشش دهند و برخی اعتقاد دارند در میان گزینه ی بومی ضعیف و غیر بومی کار بلد ؛ انتخاب میان بد و بدتر است!!! و گزینه ی بومی ضعیف را بیشتر می پسندند.

به نظر می رسد این امر چالشی است که مدیران مافوق استانی را با تاخیر در تصمیم گیری مواجه کرده است و میان آن چه خود می پسندند و انتظاری که شهرستان ها دارند ؛ اشکالی بزرگ مواجه کرده است. البته انتظارات افراد صاحب نفوذ و گروه های مطالبه گر را نیز باید به این پارامترها افزود.