ساحل دریا

ساحل دریا

دیگر لازم نیست به ساحل دریا بروید؛ ما ساحل دریا رابه خانه هایتان می آوریم.
ساحل دریا

ساحل دریا

دیگر لازم نیست به ساحل دریا بروید؛ ما ساحل دریا رابه خانه هایتان می آوریم.

شفافیت درعملکرد شوراها

سخن مدیر مسوول و سردبیر هفته نامه ی « ساحل دریا » ،  مهدی حلاجیان ؛ شماره ی  99  ؛   15 شهریور ماه  1396



طبق اصل هفتم قانون اساسی شوراهای اسلامی شهر و روستا به عنوان " ارکان تصمیم گیری کشور " محسوب می شوند و ماموریت پیشبرد سریع برنامه های اجتماعی ، اقتصادی ، عمرانی ، بهداشتی ، فرهنگی ، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری با مردم و با توجه به مقتضیات محلی در اصل 100 ، 101 و 102 برای آن تعریف شده است. شورا طبق این اصول و طبق ماده ی 71  وظایف شوراها  علاوه بر انتخاب شهردار ، بررسی و شناخت کمبودها ، نیازها و نارسائی های شهر ، تهیه ی طرح و پیشنهاد اصلاحی و راه حل آن ها ، نظارت بر حسن اجرای مصوبات ، نظارت بر حسن اداره و حفظ سرمایه و دارائی های نقدی و جنسی شهرداری ، تصویب آئین نامه های شهرداری و مهم تر از همه تائید صورت جامع در آمد و هزینه های شهرداری هر 6 ماه یک بار و انتشار آن برای  اطلاع عموم و بسیاری دیگر از وظایف و اختتیارات دیگر برای آن تعریف شده است.


شوراهای شهر و روستا پنجمین دوره ی خود را پشت سر می گذارند. بعید است شهر ها و روستاها از اصول قانون اساسی ، تعاریف ، وظایف و اختیارات شوراها و مهم ترین موضوع مصرح در ماده ی 71  وظایف شوراها  " تائید صورت جامع در آمد و هزینه های شهرداری هر 6 ماه یک بار و انتشار آن برای  اطلاع عموم " مطلع شده باشند. این امر " شفافیت در عملکرد شوراها  " و یا عملکرد در " اتاق شیشه ای " را تاکید می نماید ، اما تاکنون این مهم بر زمین مانده است.


از دیگر وظایف شوراها بررسی و شناخت کمبودها ، نیازها و نارسائی های شهر ، تهیه ی طرح و پیشنهاد اصلاحی و راه حل آن ها و نظارت بر حسن اجرای مصوبات است. تا به امروز شورائی به این وظایف خود  بجز نظارت بر مصوبات ، جامه ی عمل نپوشانده است.


 گاهی نیز شوراها چاره ای جز تصویب طرح و برنامه ی اجرا شده ی شهرداری پس از اجرا ندارند. چرا که خود برنامه ندارند و از وظایف و اختیارات خویش نیز غافلند و طبیعی است که نه می دانند و نه می توانند جلوی طرح ها و برنامه های اجرا شده و در حال اجرای  شهرداری را بگیرند.


شوراها از کاندیداهای شهرداری تقاضای برنامه می نمایند. آن ها دانسته یا نادانسته به خبطی عظیم دچار شده اند. شورائی که از نامزد شهرداری برنامه می خواهد به یقین  ، خود برنامه ی قابل اجرائی ندارد!!! حال بر فرض نامزدهای شهرداری برنامه ارائه دهند آن گاه وظیفه ی شورا چیست ؟ وقتی شهردار خود برنامه نوشته است و فراز و فرودهایش را می داند. آیا محلی از اعراب برای نظارت اعضای شورا باقی می ماند؟


شورا متاسفانه به یک دستگاه اداری تبدیل شده است و بجای انجام وظایف محوله به روزمرگی افتاده و به رتق فتق امور می پردازد. در ادارات کار ِ درست مهم نیست!! بلکه درست کار کردن مهم است. تفاوت این دو در این است که درست کار کردن بدین معنی است که مدیر مطلبی را بگوید و کارمند بدون لحاظ این که کار محوله درست است یا غلط ، فقط برای رسیدن به مطلوب ِ مدیر ، کار را انجام می دهد. در این حالت کارمند مفتخر است که اوامر مدیر را اطاعت کرده است و مدیر سرمست از اطاعت بی چون و چرای کارمند است. اگر خبطی هم صورت پذیرد مدیر آن را به گردن کارمند کارشناسش می اندازد و کارمند اطاعت محض از مدیر را بهانه ی لاپوشانی خطایایش می کند.  اما کار ِ درست آن است که کارمند با مدیر در خصوص درستی کار و منافع و مضار آن بحث می نماید و در صورت ارائه ی استدلال منطقی می توانند کار را انجام ندهند.


اکنون شورا  دو حالت دارد یا برای کار انجام شده ی شهردارمصوبه ای می دهد و یا مصوبه ای ابلاغ می کند و از شهرداری اجرایش را می خواهد و مطلوب شورا ، انجام کار به هر نحوی است. تنها به این دلیل که ممکن است در زمان انتخابات طرح ها و برنامه هائی ارائه داده است و یا کمپین های حمایتی توقعاتی از عضو شورا دارند که وی ، خود را موظف به اجرای آن می داند.

شورائی که وظیفه اش ارائه ی طرح و برنامه و نظارت بر حسن اجرای آن است ، از نامزد شهرداری ، برنامه می خواهد. این بدان معناست که اولا شورا بی برنامه است و ثانیا دست خود را برای نظارت بر شهردار می بندد .شورا بجای آن که فردی توانمند را برای انجام مصوباتش برگزیند ، فرد فرمانبرداری می خواهد که روزمرگی شهرداری را با کمترین اشکالی بگذراند. این امر عاملی شده است که شهرها و روستا ها دارای کمترین رشد ، توسعه و پیشرفتی باشند و عمل به وظایف ذاتی و بدیهی شهرداری از جمله جمع آوری زباله ، پرداخت حقوق کارمندان ، زیباسازی شهر و ... در قالب برنامه های نامزدهای شهرداری به شورا ارائه گردد و شورا با افتخار به جای فرد توانمند ، دست نوشته های پر زرق و برق را با عنوان برنامه می پذیرد . شهرهای کشور دارای زیر ساخت های ارزشمند نیستند و اگر درآمد مشخص عوارض ، نوسازی و تعریف شده ی شهرداری کمی با تاخیر مواجه شود ، حقوق کارکنان پرداخت نمی شود و یا  با تاخیر پرداخت می شود. 


شهردار که با برنامه وارد عرصه شده است می خواهد برنامه های خود را عملیاتی کند این موضوع چالش جدیدی بین اعضای شورا و شهردار پدید می آورد . تناقض بین برنامه های شهردار و وعده های اعضای شورا در انتخابات و کمپین ها ، شورا را مجاب می کند که دست به استیضاح شهردار بزنند.  در حالت دیگر اگر شهردار فقط با نوشتن برخی کلمات و جملات پرطمطراق و پر زرق و برق خواسته باشد ، پست شهرداری را اشغال کند ، چالش دیگری پیش روی اعضای شورا قرار می گیرد. قفل شدن کارها ، عدم انجام تعهدات و نپرداختن حقوق پرسنل ، اولین پیامد آن است.


اینک وقت آن است که شوراهای شهر و روستا به وظایف اصلی خویش برگردند و ضمن ارائه ی طرح و برنامه های اجتماعی ، اقتصادی ، عمرانی ، بهداشتی ، فرهنگی ، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری با مردم و توجه به مقتضیات محلی ، پیشبرد برنامه های توسعه محور را در دستور کار خویش قرار دهند و به عنوان نمایندگان مردم ، ناظر امین حسن اجرای مصوبات باشند.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد