بیمارستان ِ بیمار

سال های دور خانواده ی  خیر ارجمند احمد نژاد در شهر کتالم شهرستان رامسر ، به منظور کاهش آلام مردم منطقه ، پایه گذار مرکزی برای درمان بیماری هایشان شدند. زمین بیمارستان حاج علیرضا احمد نژاد اهدا و ساختمانش بنا نهاده شد. بیمارستان کتالم ۲۵ تختخوابی ومجهز به اطاق جراحی و رادیولوژی شد. لطف خدا و تلاش کادر پزشکی ، پرستاران ، بهداشت و اداری این مرکز درمانی پدران ، مادران و فرزندان بی شماری را از اهالی شهرهای کتالم ، سادات شهر ، میهمانان و گردشگران منطقه را از مرگ حتمی نجات داد و بی شماری از مراجعان را شفا و سلامت داد.

بنا به دلایل مختلف و به صلاح دید مسئولین وقت و به منظور بهره مندی و خدمات رسانی بهتر و مناسبتر ، طی فرآیندی ، بیمارستان حاج علیرضا احمد نژاد در ۱۵ سال پیش به دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن واگذار شد. تا این مجموعه به عنوان یک بیمارستان آموزشی و مرکز پذیرش رشته پزشکی خدمات جامع تری به مردم ارائه نماید.

در ابتدا بخش بستری ، جراحی و با حضور پزشکان فوق تخصص مانند دکتر عاملی و خانم صالحی جراح زنان و پزشکان ؛ اتفاقات شیرینی برای مردم منطقه رقم خورد.اما آرام آرام دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن رسالت خویش را نادیده گرفت و با احساس مالکیت بر این مرکز خیریه ، در سال های اخیر دانشجویان پزشکی خودش را به بیمارستان رامسر اعزام و با خالی کردن این بیمارستان از پزشکان متخصص و حاذق و فقط برای زیبایی ؛ تابلوهای پزشکان متخصص و داخلی در سر درب بیمارستان نصب شده است و اکنون عملا بیمارستان در حد یک درمانگاه اورژانش و کلینیک درمانی ، تقلیل جایگاه داده شده و فقط در حد تزریق سرم و آمپول و با حضور پزشک داخلی فعال بوده و هیچ گونه خدمات درمانی دیگری ارائه نمی دهد.

طبق اظهارات رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران در 6 تیر 1401 ، دانشگاه علوم پزشکی و شبکه بهداشت به عنوان متولی درمان ، بر امور نظارت نکردند و چون متولیان نظارت نکردند ، مقصر هستند.

اکنون بیمارستان حاج علیرضا احمد نژاد کتالم ، خود بیمار است و نیاز به درمان دارد.  اما با جملات زیبای رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران ، مشکلات مردم منطقه و بیمارستان حل نشده و نمی شود. تیم پیگیر حل مشکل و خانواده ی خیر گرانقدر احمدنژاد ، بارها مکاتبات متعددی را در سال های گذشته و  حتی اخیرا به مسئولین شهرستانی و استانی ذیربط ، صورت دادند ، با فرماندار و امام جمعه و نشست های مردمی در مساجد گذاشته شد ، همه تائید می کنند که حق بامردم و بانیان این بیمارستان است ؛ اما نتیجه ای نگرفتند.

در آخرین نامه ارسالی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن به فرمانداری رامسر اعلام کرد ؛ توانائی اداره ی بیمارستان را ندارد وحاضر است آن را به دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران عودت دهد.  اما این تغییر و تحول در پیچ و خم مناسبات واحد حقوقی خواهد افتاد و ابتدا دانشگاه علوم پزشکی استان باید شکایت نماید و این امر مستلزم پروسه ای اداری و طولانی است.

برخی از مردم متفق القول می گویند باید در ورودی بیمارستان تحصن نمود تا با فشار وارده بر سیستم ، مشکل در حالتی عاجل و ضربتی حل شود. اما برخی دیگر فعلا  اطلاع رسانی عمومی این معضل و احساس وظیفه ی مسئولین امر را در این شرایط حساس کشور راهگشا می دانند.

سید شمس الدین حسینی نماینده ی مردم رامسر ، تنکابن و عباس آباد در مجلس شورای اسلامی مانند سلف پیشنش، تاکنون هیچ گونه عکس العملی نشان نداده و این موضوع مردم منطقه را ناامیدتر و عصبی تر کرده است.

مقام معظم رهبری در سخنرانی اخیرش در ۲۲ خرداد ۱۴۰۱ ، با صدای رسا ، تضعیف ایمان دینی، تضعیف امید و خوش‌بینی به آینده کشور را از جمله مؤلفه‌های جنگ نرم علیه ملت دانستند و خاطرنشان کردند:  القاء بی‌آینده‌گی، بن‌بست و اینکه مسئولان اداره کشور را بلد نیستند از جمله کار‌های بدخواهان ایران است و امروز هر کس مردم را از آینده ناامید ، یا ایمان‌های مردم را تضعیف، یا مردم را به تلاش‌ها و برنامه‌ریزی‌های مسئولان بی‌اعتقاد یا بدبین کند، چه بداند و چه نداند به سود دشمن کار می‌کند.

امید است این بار گوش شنوائی در میان مسئولین ذیربط این معضل منطقه ای باشد ، تا متهم به بازی در زمین دشمن نشوند.