ساحل دریا
دیگر لازم نیست به ساحل دریا بروید؛ ما ساحل دریا رابه خانه هایتان می آوریم.ساحل دریا
دیگر لازم نیست به ساحل دریا بروید؛ ما ساحل دریا رابه خانه هایتان می آوریم.مصاحبه مکتوب با اخبار رامسر
-با عرض سلام و خسته نباشید خدمت شما از اینکه پذیرفتید تا از طریق رامسرنیوز با مخاطبان ارتباط برقرار کنید متشکریم.
-ایام سوگواری سالار شهیدان را به شما تسلیت عرض می کنیم.
بریم سراغ سوالات؟
با سلام و عرض خسته نباشید از زحمات شما و همه ی فعالان عرصه ی خبری ، و عرض تسلیت ماه های سوگواری محرم و صفر ، در خدمتتان هستم
-لطفا خودتان را آنگونه که مایل هستید معرفی کنید
متولد ماه مهر در سال 1351 و از محله ی زیبا و شهید پرور لپاسر رامسر هستم . تحصیلات را در دبستان شهید بحری آغاز ، راهنمائی را در مدرسه ی شادروان فرید و دبیرستان امام خمینی رامسر ادامه دادم.
در سال اخذ دیپلم در کنکور سراسری و در رشته ی مهندسی برق – شبکه های انتقال و توزیع در دانشکده ی صنعت آب و برق شهید عباسپور پذیرفته شدم. هم زمان با سال های آخر دانشجوئی ، کارمند حق الزحمه ای سازمان صدا و سیما و پس از پایان خدمت به استخدام آن سازمان در آمدم و اکنون با عنوان مهندس 3 در رشته ی مهندسی تاسیسات آن سازمان و در پروژه های احداث مراکز چهارمحال بختیاری – شهرکرد و همدان مشغول به کار هستم.
-در باره رامسر چه می دانید؟
رامسر زادگاهم است و بطور طبیعی یک حس نوستالژیک از آن در پس زمینه ی ذهنم وجود دارد. رامسر از زیباترین نقاط سرسبز ایران است . وجود دریا ، جلگه ، جنگل و کوهستان های سرسبز و پر آب یکی از بدیع ترین شاهکارهای خلقت را در رامسر رقم زده است. شهرهای زیادی درجهان به نام رامسر ثبت شده اند تا شاید از نامش طرفی دربندند.
-آیا رامسر در جایگاه واقعی خود قرار دارد؟دلایل خود را بگویید
منظور از جایگاه رامسر چیست ؟ از منظر فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی ، علمی ، سیاسی و یا جنبه های دیگر ؟ شاید بهتر باشد برای هر منظری توضیح کوتاهی ارایه شود.
از منظر علمی و فرهنگی : رامسر دارای فرهیختگان ارزشمندی است که در زمینه های علمی و فرهنگی در رتبه ی حائز اهمیتی قرار دارند. در کتاب « باغ آینه های رامسر » که توسط مجتبی رضوانی گردآوری شد بیش از صد نویسنده و مولف در آن نامبرده می شوند.
رامسر 5 سال پیاپی رتبه ی اول کنکور استان را کسب نمود.
استاد فقید شادروان فلسفی از مبرزترین سخنرانان عصر حاضر بود.
شادروان الهیان مرد عارفی بود که هنوز از خاطرات ارتباط ها معنوی آن یاد می شود.
آیت الله تسخیری یکی از مفاخر جهان اسلام و از عناصر تاثیر گذار مجمع جهانی دارلتقریب در رامسر زاده شده است. وی یکی از علمای مورد وثوق دانشگاه الازهر است.
آخوند محله ی رامسر یکی از مراکز تربیت طلاب علوم دینی در اعصار گذشته بود و هم اینک حوزه ی علمیه ی المهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف این بار علمی را بر دوش می کشد.
مراکز آموزش عالی خصوصی و دولتی و بین المللی شعبه ی علوم پزشکی در اطراف رامسر پراکنده است.
و ... از این نمونه صدها مثال قابل ذکر است. بنابر این از نظر علمی و فرهنگی رامسر در جایگاه رفیعی قرار دارد.
از منظر اجتماعی و اقتصادی : رتبه ی رامسر رتبه ی قابل قبولی نیست. با آنکه برخی از رامسری ها دارای سرمایه های کلان مالی هستند اما تفکر اقتصادی و سرمایه گذاری در آن ها رشد نکرده است. بدین خاطر از لحاظ زیر ساخت های سرمایه گذاری در رشته های مختلف رامسر ، رتبه ی نزدیک به صفر دارد.
با آن که رامسر بنا بر قرار گرفتن در استان مازندران در دو قطب کشاورزی و گردشگری جای داده شده است ، اما در هیچ زمینه ای فعالیت ملموسی را ندارد. فقدان زیر ساخت های مناسب گردشگرپذیری و کشاورزی منطقه را از از هر دو حیث دچار لطمات شدیدی کرده است. مردم بطور گسترده از نظر سطح اقتصادی در رده ی متوسط و به پائین هستند و زندگی مشقت باری دارند. به لحاظ فقدان اهرم های مناسب کسب درآمد ، مغازه داری و اجاره ی ویلا و اتاق یکی از مهم ترین منابع درآمد آنان است و باز به لحاظ یک تصور غلط « گردشگر » را « مسافر » می نامند و مسافر کسی است که برای یک بار در مسیری تردد می کند و بهترین موقع سرکیسه کردن و کسب درآمد را ایام تعطیلات و زمان گردشگری به شمار می آورند و دقیقا با همین تفکر است « گردشگری » در رامسر پای نگرفته است و باز با همان تفکر است که رامسر یکی از گرانترین شهرهای ایران به شمار می رود.
این دلایل و دلایل مرتبط دیگر یکی از معضلات اصلی شهر یعنی افزایش روز افزون بیکاری را دامن زده است و شیب مصرف مواد مخدر در شهرستان با شدت قابل توجهی بالا رفته است.
در کل رامسر به لحاظ اقتصادی و اجتماعی شهر ضعیفی است و اگر در توجه سرمایه داران به سرمایه گذاری و تشویق مردم به رعایت حقوق گردشگر اقدام لازمی صورت نگیرد ، آینده ی زیبائی در انتظار رامسر نخواهد بود.
از منظر سیاسی : شهرستان رامسر رتبه ی بیش از حد انتظار را دارد. مشارکت گسترده ی مردم در انتخابات ، نشان از آگاهی های سطح بالای مردم دارد. قبول اصول اولیه ی دموکراسی و پایبندی به لوازم توسعه ی آن به خوبی در مردم رامسر مشهود است. فعالیت گسترده ی مردم در دنیای مجازی و اثر گذاری بر تفکر مسولین از این جایگاه در کمتر شهرستانی مشاهده می شود. رامسر دارای چندین سایت و وبلاگ خبری است و این نشان دهنده ی اهمیتی است که نویسنده و مخاطب از اخبار و رویدادهای رامسر در ذهن خود می پروراند. شهرستان 75 هزار نفری رامسر دارای صدها وبلاگ نویسی است که نظرات مشوق و منتقد دولت را به راحتی به نگارش در می آورند.
رامسر از منظر سیاسی ، شاید اولین یا دومین شهر سیاسی استان شمرده می شود و مسولین روی آرای شهروندان رامسری حساب ویژه ای باز کرده اند.
-شما به تاسیس استان جدید در غرب مازندران اعتقاد دارید؟
دوری مسافت ، خطرات مالی و جانی مکرر ناشی از دوری مسافت و عدم توجه ی جدی به غرب مازندران عاملی است که شهروندان منطقه مصرانه خواستار تشکیل استانی جدید هستند.
اما تشکیل استان جدید تنها راه برون رفت از این مشکلات و معضلات نیست. تشکیل فرمانداری کل مقتدر ، تشکیل منطقه ی ویژه ی گردشگری و یا اقتصادی باعث رونق غرب مازندران خواهد شد و ذهن مردم را از تشکیل استان جدید و فرار از دست شرق نشینان باز خواهد داشت.
اما با رویکرد مرکز نشینان و فقدان تخصیص منابع لازم برای توسعه ، اندیشه ی ایجاد استان جدید قابل دفاع است.
-نظر شما در باره کانون دوستی رامسر چیست؟کمی بیشتر توضیح دهید
« کانون دوستی رامسری های مقیم استان تهران » با چند دلیل جدی آغاز به کار کرد:
1- تعامل و همفکری در جهت توسعه ی شهرستان رامسر 2 – شناسائی شهروندان رامسری مقیم تهران 3 – ارتقا و رشد و توسعه ی سطح اجتماعی – رفاهی و فرهنگی 4 – شناسائی منابع مالی ، انسانی و تکنولوژیکی برای اجرای طرح ها 5 – شناسائی روش های نوین و عملیاتی برای رفع مشکل شهروندان 6 – شناسائی آسیب های اجتماعی 7 – شناسائی فرصت ها و تهدیدها – نقاط ضعف و قوت پیش روی توسعه ی همه جانبه 8 – دریافت بازخوردهای لازم از راه اندازی کانون – اجرای طرح ها و نتایج آن ها
بدین منظور ابتدا از میان دوستان اسامی همشهریان جمع آوری و سپس نشست های همایش گونه ای در هر فصل ترتیب داده می شد تا با شناسائی رامسری های مقیم و ارتباط تنگاتنگ با آنان راهکارهای مناسب ارائه و با همکاری شهروندان و مسوولین نسبت به رفع تنگناها اقدام شود. در بعضی فرصت ها همایش های تخصصی نیز برگزار شد .
کانون در شناسائی شهروندان رامسری مقیم تهران کاملا موفق عمل کرد و توانست پل ارتباطی میان 1000 خانوار رامسری مقیم تهران باشد. البته در خیلی از جهاتی که کانون برای آن پایه ریزی شده بود به نتایج دلخواه و مطلوب خود نیز ، نرسید.
کانون ایده ی مناسبی برای رشد، ارتقا و توسعه است و در صورت گام برداشتن در راه پیش بینی شده و مشارکت همشهریان آینده ی مطلوب و درخشانی دارد.
-رامسر و تنکابن چه نسبتی با هم دارند؟
رامسر تا پیش از انقلاب شهری از شهرستان تنکابن بود. تنکابن با پیشینه ی تاریخی و اثر گذارش در تاریخ جای محکمی دارد و رامسر نیز از آن اثر گذاری سهم درخوری را مالک می باشد.طبیعی است که قبل از تشکیل شهرستان رامسر ، تنکابن از نام پرآوازه ی شهرمان بهره ها برده است و رامسر نیز به خاطر جایگاه تاریخی تنکابن از برخی مزایا به طور مطلوب بهره برده است.
-نسبت توسعه رامسر و تنکابن چگونه است و چرا؟
رامسر از نظر سطح علمی در درجه ی بالاتری از تنکابن قرار دارد و تنکابن نیز به لحاظ اقتصادی سطح برتری را صاحب می باشد. در سوال « جایگاه واقعی رامسر » بطور مفصل در زمینه ی رشد و توسعه ی رامسر سخن گفته شد و شاید به همان دلایل از نظر اقتصادی و اجتماعی تنکابن پیشتاز است و به لحاظ سیاسی محتاط.
تنکابنی ها به لحاظ دید اقتصادی وسیع تر در توسعه بر رامسر پیشی دارند و البته نباید پیشنه ی تاریخی تنکابن را از یاد برد.
-آیا از مسئولان رامسر راضی هستید؟چرا؟
پیشترک تصمیم داشتم مقاله ای در وبلاگم بنویسم با عنوان زیر : شباهت ها و تفاوت های مدیر ، سرپرست ، رئیس ، مسوول .
با اندکی آشنائی با شباهت ها و تفاوت های آن ، به خوبی قابل لمس است که اکثر مسوولین شهرستان رامسر، بیشتر در قواره ی سرپرست هستند تا مدیر.
مدیر وظیفه اش هدایت و مدیریت زیر مجموعه به سمت تکامل است اما سرپرست وظیفه دارد وضع موجود را حفظ نماید و بطور طبیعی کاری به رشد ، ارتقا و توسعه ندارد.
اشکال دومی که بربرخی مسولین رامسر ( والبته خیلی جاهای دیگر ) وارد است ، این است که اگر به کسی پیشنهاد ریاست اداره ای شد ، فارغ از توانمندی و قابلیت های فردی اش آن را می پذیرد و بدتر از آن ، این است که برای حفظ آن صندلی کذائی از هیچ کار خفیف و خواری نیز ، فروگذاری نمی کند. آن قدر که حفظ میز و صندلی برایش مهم است ، رشد و توسعه ی رامسر به پشیزی برایش نمی ارزد.
تا این گونه است، امیدی به این دسته از مسوولین رامسری نیست و اظهار نظر درباره ی آن نیز برای هیچ کسی مشکل گشا نخواهد بود.
-شما در انتخابات مجلس شرکت کرده بودید.کمی در این باره بفرمایید
اوایل دهه ی هفتاد و هم زمان با دوران دانشجوئی و در دوره ی چهارم مجلس شورای اسلامی ، با اشاره به فعالیت وسیع دانشجوئی و آشنائی گسترده با شیوه های سیاسی اجتماعی ، به این نتیجه رسیدم که رامسر از فقدان مدیری کارآ وقدرتمند رنج می برد و به عنوان یک رامسری علاقه مند به رشد و توسعه همیشه این دغدغه را داشتم که همکار خوبی برای مدیران اجرائی و توانمند باشم.اما هرچه بیشتر گشتم کمتر یافتم ، که دغدغه های شهروند جوانی را به راحتی درک کند و نه به عنوان درخواست کمک که حتی به عنوان پشتیبان نیز حاضر به همکاری نبودند. بدین منظور با مطالعه ی جدی و ارتباط لازم با مسوولین عالی رتبه مقدمات آشنائی با شیوه های مدیریت اجرائی را کارآموزی کردم و بر آن شدم که در دوره ی هفتم مجلس شورای اسلامی شرکت کنم ، اما هم زمان با آغاز مجلس هفتم کانون دوستی رامسر شکل گرفت و تصورم این بود که بدون حضور در عرصه ی تصمیم گیری و تصمیم سازی موفق به اجرای طرح های توسعه محور ، برای منطقه خواهم شد. این رویا به واقعیت نزدیک نشد و عزم جزم نمودم تا در انتخابات مجلس هشتم فعالیت کنم و دیدگاه های خود را به مردم منطقه عرضه نمایم.
انتخابات دور دوم میان دوره ای مجلس شورای اسلامی در تهران فرصتی بود تا بطور عملی شیوه ی فعالیت در انتخابات و نحوه های تبلیغات و نفوذ در دل ها را تجربه نمایم. به خاطر گستردگی تهران بزرگ ، به عنوان نمونه اسلاشهر که شرایط اقتصادی و اجتماعی شبیه رامسر را داشت ، پایلوت فعالیت انتخاباتی ام برگزیده شد.
با هزینه ای بسیار اندک و فرصتی یک هفته ای که مختص تبلیغات انتخابات است با همکاری برخی از دوستان وارد فضای انتخاباتی اسلامشهر شدم. با چند سخنرانی در مساجد اسلامشهر و شناسائی فرصت ها و تهدیدهای توسعه ی اسلامشهر و در مدت محدود ذکر شده ، توانستم از میان 96 کاندیدای تائید صلاحیت شده نفر چهل و پنجم شوم. تجربه ی خوب و موفقیت آمیزی بود.
اما مجلس هشتم پا در وادی انتخابات منطقه نهادم و با اشاره به برگزاری انتخابات در 24 اسفند ، از روز 15 رمضان ( شهریور ماه ) هم زمان با تولد امام حسن مجتبی علیه السلام اولین جلسه ی انتخاباتی ام را بطور علنی و با دعوت از عده ای از افراد تاثیر گذار منطقه آغاز نمودم. هفته ای 2 یا 3 جلسه ی انتخاباتی و در شب های 5 شنبه و جمعه برگزار نمودم. متاسفانه در بررسی صلاحیت های نامزدها به علت فقدان مدرک تحصیلی در پرونده ( البته به منظور حذف یک کاندیدای رامسری ) بنده و چند کاندیدای رامسری رد صلاحیت شده و از آخرین نفرات تائید صلاحیت شده در ایران در مجلس هشتم به نام بنده در 5 اسفند ثبت شد و این زمانی بود که فرصت عمده ی تبلیغات و جمع کثیری از اعضای ستاد را از دست داده بودم. البته شکر خدا نفر نهم از هفده شرکت کننده شدم و از بسیاری از افراد دارای مسولیت و شناخته شده نیز رای مناسب و بالاتری را اخذ نمودم.
-آیا در انتخابات آینده مجلس شورای اسلامی شرکت می کنید؟ - اگر پاسخ شما مثبت است چه برنامه ای دارید؟ - اگر پاسخ شما منفی است چرا؟
احتمالا مهمترین سوال شما و جوابی که خوانندگان در پی آنند در همین پرسش و پاسخ نهفته است.سوالی که این روزها هر فردی که با بنده کمی آشنائی دارد گاهی عتاب آلود و گاهی با درخواست می پرسند. با کمی توضیح اضافه پاسخ سوالتان را می دهم.
انتخابات دو وجه دارد. انتخاب شونده و انتخاب کننده.
در کاندیدا شدن هر فرد باید چند نکته مد نظر قرار گیرد: توانمندی ، مقبولیت عمومی ، داشتن اطلاعات و کارآئی لازم و ... و اما بر هر فرد بر اساس داشتن گزینه های یاد شده لازم است که خود را در معرض انتخاب عمومی قرار دهد و این امر به لحاظ شرعی می تواند « واجب کفائی » باشد. این که شخص انتخاب می شود یا نه به فرمایش حضرت امام رضوان الله تعالی علیه « مهم انجام وظیفه است و نتیجه فرع آن است » .
اما کاندیدا شدن دوباره دارای لوازم و جوانب دیگری است.
کسی که یک بار خود را معرفی کرده و در معرض انتخاب قرار داد ، به وظیفه ی شرعی خود عمل کرده است و بازخورد نظرات مردم را در آرایشان مشاهده کرده است و از نظر شرعی حجتی برای وی باقی نمی ماند و شرکت مجدد بدون در نظر گرفتن آرای انتخاب کنندگان ، خودکشی سیاسی است.
به نظر بنده لزومی ندارد شخصی خود را به جامعه تحمیل نماید و بر اساس ادعای توانمندی خود ، دیگران را به زحمت بیاندازد.
در این مرحله نخبگان جامعه وظیفه دارند که از میان افراد معرفی شده ی قبلی و جدید ، شخصی را که مناسب این وظیفه است را شناسائی و به جامعه معرفی نمایند.
با اشاره به فقدان حزب ، کانون ، انجمن و نهادهای فعال این امر وظیفه ای است بر دوش فرهیختگان جامعه ، تا بهترین گزینه را برای انتخاب شدن معرفی نمایند.
بنده نیز شخصا موضع گیری منفی برای کاندیدا شدن ندارم اما کاندیدا شدن خود را منوط به تشخیص فرهیختگان و اعلام آمادگی آنان برای حمایت از خود نموده ام. اگر پیشقراولان اجتماعی به این نتیجه برسند که مهدی حلاجیان فرد مناسبی برای احراز این مسولیت است ، با کمال میل می پذیرم . وگرنه بنده نیز هر شخصی که توسط قاطبه ی جامعه ی فرهیخته حمایت شود ، حمایت خواهم کرد.
-رفت و آمد شما به رامسر چگونه است؟به قول ما رامسری ها: زود به زود یا دیر به دیر؟چرا؟
رفت و آمد به شهرستان رامسر را در ایام تعطیلات دو یا سه روزه به رامسر انجام می دهم. طبیعی است به خاطر اشتغال به کار خود و همسرم و داشتن فرزند محصل به غیر از روزهای تعطیل ، آمدن به رامسر با موانعی همراه است.
-نظر شما در باره زندگی در تهران چیست؟
در یک کلمه سخت. آلودگی ، ترافیک و فرصت اندک در تهران از مهم ترین معضلات شهروندان است. با آن که بسیار شنیده اید که امکانات در تهران فراوان است و این جمله حرف به حقی هم می باشد ، اما سهم ما از امکانات و استفاده ای که از آن برده می شود ، بجز امکانات پزشکی ، بسیار محدود است.
خانه در تهران محل زندگی نیست بلکه خوابگاهی است که چند ساعتی در آن استراحت شود.
-آیا در تهران با رامسری های مقیم پایتخت ارتباط دارید؟
کانون دوستی رامسر محمل بسیار خوبی برای این امر است. علاوه بر آن بنا با خصوصیات فردی ، بسیار علاقه مند به ارتباط با دوستان رامسری هستم.
-روزی را می بینید که رامسر به حق واقعی خود برسد و آبادتر شود؟کمی بیشتر توضیح دهید
آرزو بر جوانان عیب نیست. بنده امیدوارم این اتفاق زیبا روی دهد. هرچند به کند بودن این حرکت بیشتر اعتقاد دارم.
-برخورد مسئولان رامسری با شما چگونه است؟خوب یا...؟
مسوولینی که بنده با آن ها ارتباط دارم ، صادقانه بگویم ، بسیار خوب و بیشتر از حد انتظار برخورد مناسب دارند. اما همانگونه که پیشتر یادآور شدم چون نگاه سرپرستی به حوزه ی مدیریت خود دارند ، عملا کار ایده آلی از آن ها بروز نمی کند.
-به نظر شما در یک برنامه ریزی خوب چه سالی را باید افق چشم انداز توسعه رامسر در نظر گرفت؟
متاسفانه برای رامسر سند چشم اندازی تدوین نشده است. مسوولین حتی مسوولین ارشد استان و کشور هنوز تصمیم قاطعی برای شمال کشور نگرفته اند.
رامسر شهر گردشگری است یا کشاورزی ، دانشگاهی است یا صنعتی ، شهر الکترونیک است یا شهر سلامت ؟
این موضوع هنوز برای رامسر تبیین نشده است و چون مسوولین برای خودشان این موضوع روشن نیست ، امیدی به طراحی چشم انداز نیست.
به اتفاق گروهی از دوستان در کانون دوستی رامسر بر اساس داده های آماری و پیش بینی های اولیه در سطح کلان ، پیش نویس سند چشم اندازی برای رشد و توسعه ی رامسر تدوین شد تا در افقی دور رامسر دارای چشم اندازی منطقه ای ، ملی و جهانی شود. اما این پیش نویس نیز اکنون غبار فراموشی بر آن مستولی گشته است.
-مایل هستید در باره رسانه های مجازی رامسر کمی صحبت کنید؟
رامسر در جهات مختلفی پیشتاز است. به لحاظ رتبه ی علمی و قبولی در کنکور ، از نظر تعداد نویسندگان ، از جهت فعالیت های گسترده ی سازمان های مردم نهاد و در وجه اخیر نیز به لحاظ تعداد کاربران فضای مجازی که علاقه مند به نوشتن در اینترنت هستند نیز رتبه ی بالائی دارد. از نظر تعداد وبلاگ های خبری به نظرم هیچ شهرستان و حتی استانی ، این تعداد وبلاگ خبری راندارد.
در پیوند ( لینک ) وب نوشت ساحل دریا بیش از صد وبلاگ نویس رامسری که در دنیای مجازی با آن ها مواجه شده ام لینک است و البته این ها تعدادی هستند که بنده با آن ها آشنا شده ام و چه بسیار وبلاگ نویسانی که هنوز افتخار آشنائی با آنان را ندارم.
-در باره رامسر نیوز چطور؟
« اخبار رامسر » یکی از پیشقراولان ارسال خبرهای رامسر است و شاید مرجعی برای همه ی رامسری های جهان.
-میزان موفقیت رامسرنیوز در اطلاع رسانی چقدر بوده است؟
از روی میزان بازدید کننده در روز می توان به میزان اقبال عمومی شهروندان به یک وبلاگ یا سایت پی برد. داشتن بیش از صد ها بازدیدکننده در روز نشان از جای پای محکم وب نوشت های خبری رامسر است.
-شما چه نمره ای به رامسرنیوز می دهید؟(از 20 نمره)
اخبار رامسر گاهی دیر به دیر بروز می شود.
خیلی از خبرهائی که بصورت پارچه نوشته در شهر خودنمائی می کند در اخبار رامسر اثری از آن نیست.
گاهی خبرهای غیرمرتبط با رامسر را درج می کند.
این ها از نقاط ضعف یک سایت خبری است و در دنیای مجازی این یک نقیصه ی بزرگ است. هرچند شما غیرانتفاعی عمل می کنید و این همه پشتکار و تداوم کار از نظر بنده بسیار زیبا و ارزنده است.
اگر صادقانه بگویم نمره ی 16 تا 17 را برایتان می پسندم.
-اگر روزی نماینده مردم منطقه شوید چه برنامه هایی دارید؟
در تجربه ی قبلی ام در انتخابات و در مجالس خصوصی و عمومی که برگزار می شد به یک نکته ی جالب رسیدم و آن اینکه علیرغم همه ی مشکلات و ضعف هائی که در منطقه وجود دارد مردم نجیب منطقه توقع بالا و غیر قابل حصولی ندارند.برای آن ها مهمترین موارد نکات زیر است :
1 – حضور فعال و ملموس در صحن مجلس 2 – حضور مداوم در منطقه 3 – پیگیری مشکلات و دغدغه های مردم ( در دسته های حل شدنی و قابل پیگیری ) 4 – پیگیری جدی استقلال غرب مازندران
اما برنامه های ارائه شده توسط بنده علاوه بر موارد فوق دو برنامه ی جدی است.
1 – ائتلاف توسعه محور نمایندگان شمال کشور 2 – تشکیل شورای مشورتی و اتاق فکر برای توسعه ی محلی و منطقه ای
-به نظر شما کدامیک از نمایندگان رامسر و تنکابن در مجلس پس از انقلاب موفق تر بودند؟
حسن یوسفی اشکوری ( 4 سال ) ، شهید ابوالقاسم رزاقی ( کمتر از 2 سال ) ، سید علی اکبر طاهائی ( 6 سال ) ، ابوالفتح نیکنام ( 8 سال ) ، جعفر قلی راهب ( 8 سال ) نمایندگان منتخب مردم در مجلس شورای اسلامی شهرستان رامسر بودند. بدیهی است هرکسی در جایگاه مسوولیت قرار می گیرد اعمالش زیر ذره بین نگاه مردم است و خصوصا با آن که نماینده سمت اجرائی ندارد ، مراجعات مردمی زیادی دارد و برآوردن خواسته های به حق و گاهی ناحق آن برخی از مردم با مشکلات عدیده ای مواجه می شود. در عین حال از زحمات همه ی منتخبین سابق صمیمانه تشکر می کنم اما در پاسخ به سوالتان با اشاره به اقتضای سن و شناخت ناقص از حسن یوسفی اشکوری و شهید ابوالقاسم رزاقی ، شیوه ی مدیریت سید علی اکبر طاهائی را بیشتر می پسندم.
-شما ورزش هم می کنید؟چه رشته هایی؟
خیلی کم . فوتسال و شنا از ورزش هائی است که گاهی وقتم صرف آن می شود.
-اهل مطالعه هم هستید؟هر 24 ساعت چقدر؟
مطالب مکتوب را قبلا بیشتر مطالعه می کردم ، اما چند سالی است که مطالعه در دنیای مجازی و رایانه را بیشتر می پسندم و بطور متوسط روزانه تا 4 ساعت مطالعه می کنم.
-آخرین کتاب و بهترین کتابی را که خوانده اید؟
آخرین کتابی را که خواندم « کوروش قرن بیستم » بود و فکر کنم بغیر از کتاب های قرآن ، نهج الباغه و صحیفه ی سجادیه ، از بهترین کتاب هائی که در ذهنم مانده و اثر گذار بودند برایم : « توحید مفضل » ، « منم تیمور جهانگشا » و « خاطرات ارتشبد فردوست » است.
-آیا در دوران کودکی کسی ازشما پرسیده بود که وقتی بزرگ شدید چه کاره می خواهید بشوید؟ چه پاسخ می دادید؟
حقیقتا به خاطر نمی آورم. اما در دوران دبیرستان علاقه مند بودم روابط بین الملل در دانشکده ی وزارت خارجه را بخوانم و ادامه دهم ، با آن که در کلیه ی مراحل گزینش علمی ، زبان و... آن موفق شدم متاسفانه به علت نداشتن پارتی از تحصیل در آن جا ماندم.
-آینده کشور را چگونه می بینید؟
کشور با اجرای هدف مند شدن یارانه ها گام بزرگی برداشته است که این گام خطرات جدی را به دنبال دارد. اما در کل جامعه ی ایرانی مردمانی صبور و محجوب دارد و روند رو به توسعه ی کشور امتداد دارد، هر چند سختی های وارد شده در آینده برای برخی از اقشار ممکن است آزار دهنده باشد.
-جناح حاکم بر مجلس آینده کشور را می توانید حدس بزنید؟کمی توضیح دهید
وقایع انتخابات ریاست جمهوری سال 88 اثرات عمده ای را بر جریان های سیاسی کشور گذاشته است. مجلس هشتم کارنامه ی قابل قبولی ندارد و مردم نیز در کوران هدفمند شدن یارانه ها هستند. انتخابات مجلس قرار است استانی شود و طبیعی است که جریان اصولگرای حاکم راضی به از دست دادن کرسی های مدیریت کشور نیست و ... همه ی این ها عواملی است که احساس کنم مشارکت مدنی کاهش یابد و شاکله ی مجلس بعدی مجلسی اصولگرا با تعدادی اندک اصلاح طلب کم آزار است.
-شما اصولا به جناحی وابسته هستید؟کمی توضیح دهید
با اشاره به اینکه جناح ها ، حزب ها ، سازمان ها ، جمعیت ها و تشکل های موجود در کشور ، ساختار حزبی ندارند و مراحل عضویت ، فعالیت ، اساسنامه ، مرامنامه و در کل مانیفیست اقتصادی ، فرهنگی ، سیاسی و اجتماعی مشخصی ندارند ، وابستگی به احزاب در کشور بی معناست. می شود گفت که تفکر فلانی نزدیک به کدام گرایش سیاسی است و وابستگی به حزب معنای واقعی ندارد.
بنده با تعاریف فوق حتی گرایش به احزاب و جناح ها را نیز ندارم. تلاشم این است بهترین گزینه ی مطرح از گرایشات سیاسی کشور را انتخاب و عمل می کنم.
-بین برنامه های فرهنگی سیاسی اقتصادی و اجتماعی کدام مهم ترند؟
بزرگ نمائی کاریکاتور گونه سم مهلکی برای توسعه است. توسعه و رشد اگر همه جانبه نباشد مضرات آتی آن بیشتر از آرام حرکت کردن است.
-نظر شما در باره انرژی هسته ای و هدفمند کردن یارانه ها؟
دست یابی به تکنولوژی و سرآمد شدن در آن موضوعی نیست که کسی از حصول آن ناراحت باشد . بی شک یکی از آرمان های هر ایرانی رسیدن به قله های رفیع علمی در همه ی جهات است و بنده نیز از قاطبه ی مردم جدا نیستم.
در خصوص هدفمندی یارانه ها در کلیت اجرای آن بنده نیز مانند تمام مردم با آن موافقم اما اعتقاد دارم این موضوع با شیب تندی در حال اجراست و اگر آرام تر به این سمت می رفتیم با چالش های کمتری مواجه می شدیم.
-چه نمره ای به دولت نهم می دهید؟دولت نهم از بیست نمره چه نمره ای می گیرد؟
دولت نهم در ارتباط با مردم و تدوین مصوبات استانی کارنامه ی قابل قبولی دارد اما در اجرائی کردن مصوبات با آنکه چند سال از موضوع می گذرد ، به نظر می رسد موفق عمل نکرده است.
-چرا رامسری ها بیشتر خریدهای خود را در تنکابن انجام می دهند؟
در چند سوال قبل علت گران بودن رامسر را توضیح دادم و دقیقا به همین دلیل گرایش مردم به خرید از تنکابن افزونی یافته است.
-برای جلوگیری از این اقدام نادرست راهکاری دارید؟
فرهنگ سازی این موضوع که گردشگر ، مسافر نیست و قرار است رامسر از طریق گردشگری توسعه یابد. با نگاهی به شهرهای پر گردشگر مذهبی و ملی مانند مشهد ، اصفهان ، شیراز ، قم و ... به این نتیجه می رسید که از شهرهای ارزان قیمت ایران هستند. آن ها پذیرفته اند که فروش بیشتر با سود کمتر در جذب گردشگر موثر تر است .
-مشکلات رامسر را بیشتر چه چیزهایی می دانید؟
نبودن سیاست کاری و چشم انداز آتی رامسر. رامسر نمی داند گردشگر پذیر است یا کشاورزی ، دانشگاهی است یا شهر سلامت و یا شهر گردشگری الکترونیک.
زباله از مصیبت بار ترین معضلات رامسر است و کمبود آب از تاسف بارترین آن ها.
-در پایان هر موردی که فکر می کنید جا مانده و باید در آن باره سخنی گفته می شد برای مخاطبان رامسری بفرمایید
سوالاتتان جامع بود و بنده احساس می کنم گاهی بیش از اندازه توضیح دادم. امیدوارم خوانندگان حوصله ی خواندن مطلب را داشته باشند و نقطه نظرات ارزشمند خودشان را برای بنده و یا شما ارسال کنند. اعتقاد قلبی ام این است که راه تکامل و برون رفت از نقایص شنیدن انتقادات و عمل کردن به راهکارهای منتقدین است.
-شما سوالی از رامسرنیوز ندارید؟
تشکر می کنم از همه ی زحمت کشان عرصه ی خبر خصوصا در دنیای مجازی به ویژه از شما که همیشه نوشته های بنده را لطف کرده در وبلاگ خود قرار می دهید. ان شاالله که دعای خیر مردم پشت و پناه ما و شما باشد. و اگر احیانا از بنده دلخوری دارند صمیمانه از آن ها تقاضای بخشش و حلالیت دارم.
با تشکر از همکاری شما
