دیگر لازم نیست به ساحل دریا بروید...

حوالی ظهر روز دوشنبه ۱۲ اردیبهشت ۹۰ صدای زیبای سنتور تلفن همراهم نوید بخش یک تماس گیرنده بود. گوشی را برداشته شماره را نگاه کردم ؛ پیش شماره ی ۸۸ شهر تهران بود و ناشناس. پس از سلام ؛ خانمی آنطرف خط اعلام کرد که از معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد تماس می گیرد. وی پس از اطمینان از نام و نشانم گفت که مجوز انتشار نشریه ی « ساحل دریا » صادر شده است و از امروز می توانم نشریه را منتشر کنم. 

خستگی پیگیری ده ساله ازتنم بیرون رفت. ده سال بود که تقاضای دوهفته نامه ای سراسری را با ۵ اسم پیشنهادی داده بودم و در آغازین روزهایش با نام « ساحل دریا » موافقت شده بود. اما پیگری های مکررم از دولت هشتم آغاز و در دولت نهم ادامه و در دولت دهم به ثمر نشست. 

هرچند اهداف ؛ برنامه ها و همکارانی که آن روز در برنامه ام بودند امروز با تغییرات عمده روبرو شده اند... 

روز بعد برای دریافت مجوز انتشارش به کوچه ی ۸ خیابان قائم مقام فراهانی رفتم ؛ ازدیدن نامه متعجب شدم. شاید هم شما هم تعجب کنید چرا که بدون هماهنگی و اعلام قبلی تقاضای دوهفته نامه ی سراسری مبدل به ماهنامه ی محلی شده بود.  

همکاران ارشاد نیز اصلا تعجب نکردند و گفتند برو خدا رو شکر کن به شما مجوز دادند خیلی ها هستند بدون هیچ دلیلی به آن ها مجوز داده نمی شود و کسی هم پاسخگو نیستند. 

به هرحال این هم غنیمت است !  

حال ؛ حداکثر ۶ ماه فرصت است تا اولین شماره ی ماهنامه ی « ساحل دریا » بر روی پیشخوان مطبوعاتی ها قرار گیرد. با روند استانی شدن نشریه عزمم را جزم کرده ام که این نشریه ؛ اولین نشریه ی استان مستقل غرب مازندران باشد. 

روز اولی که نام « ساحل دریا » بر این نشریه قرار داده شد شعار زیبائی به ذهنم رسید که مطلع وبلاگ شخصی ام با همین نام را پوشش می دهد و آن این جمله است : 

دیگر لازم نیست به ساحل دریا بروید ؛ ما « ساحل دریا »  را به خانه هایتان می آوریم. 

 عکس ها از سعید میر طالبی

 ( آخرین بازدید ۱۱۷۸۵۶ )