ساحل دریا

دیگر لازم نیست به ساحل دریا بروید؛ ما ساحل دریا رابه خانه هایتان می آوریم.

ساحل دریا

دیگر لازم نیست به ساحل دریا بروید؛ ما ساحل دریا رابه خانه هایتان می آوریم.

امید در عمل به تدبیر

سخن مدیر مسوول نشریه ی « ساحل دریا » شماره ی 40  ؛ پانزدهم مرداد ماه  1393


در تاریخ مدیریت نهادهای دولتی در زمان دولت نهم و دهم بدعتی نهاده شد که در آغاز برای مردم و مسوولین جای تعجب و نگرانی داشت. رفته رفته این اتفاقات عادی شد و اگر برای مدیری اتفاق نمی افتاد ، جای تعجب و شگفتی می شد. حذف ناگهانی و با یا بدون دلیل از سمت مدیریتی و بی احترامی به زحمات ارزشمند دوران مسوولیت آن مدیر ، کاری عادی به شمار آمد. اوج این اتفاق سنگالیزه شدن وزیر امور خارجه ی وقت بود .


امیدی که پس از انتخاب دولت یازدهم در جامعه جاری شده بود ، نوید حذف این گونه ناملایمات بود ، کما این که در کلان کشور آن اتفاقات تکرار نشد.


نکته ی حائز اهمیت این است که کاملا معتقد به باز بودن دست مدیر بالادستی جهت چینش زیردستان و همکاران بوده و این نوشتار اهرم فشاری برای عدم تغییرات دلخواه یک مدیرکل یا مدیر  نیست !! این مختصر قصد یاد آوری اخلاق اسلامی و انسانی را دارد. کمترین توقع از دولتمردان منتصب به دو خصیصه ی " تدبیر " و " امید " برانگیختن انگیزه ی عملی این شعارهاست.


تودیع و معارفه ی ناگهانی معاون فرماندار رامسر ،  دومین اتفاق از این دست است که در یک سال گذشته در شهرستان رامسر رخ نموده است ..


با همه ی انتقاداتی که نسبت به عملکرد معاون سابق فرماندار شهرستان رامسر وجود دارد ، نا دیدن زحمات و تلاش های شبانه روزی ایشان در  بیش از 30 سال خدمت ، به خصوص بخشداری بخش مرکزی و معاونت فرماندار شهرستان ، بی انصافی و دور از شان و شخصیت ایشان بوده است.


این که ایشان از مدتی قبل می دانستند باید برود ، پوشش مناسبی برای برگزاری یک مراسم تودیع ناگهانی و فوری نیست!! با آن که سیستم پیامکی فرمانداری شهرستان رامسر فعال است و برگزاری جلسه ی طبیعت گردی (  که در همان روز تودیع برگزار شد ) را چند روز قبل به اطلاع خیلی ها رسانده بود ، کمترین انتظار ، ارسال پیامک کوتاه این رخداد مدیریتی بوده است تا شاید کورسوی تقدیری ساده در دل مدیران باقی بماند و نیاید روزی که محاسبه کنند همه ی وقت خود را صرف امور شهرستان نمودند و از وقت همسر و خانواده ی خود در بسیاری اوقات کاستند ، اما در انتها ، غریبانه به کنج عزلت رانده شده اند.