نیاز به احداث پارک در شهرستان رامسر

پارک عبارت است از فضای سبز طراحی شده‌ای که در مالکیت عموم قرار دارد و جزئی از فضاهای شهری محسوب می شود این فضاها توسط گیاهان و درختان پوشیده شده و بر اساس نظارت و مدیریت انسان حفظ و نگهداری یا احداث می‌شود . در پارک وسایل بازی وسایل محل های استراحت و جنبه های آموزشی دیگر می تواند پیش بینی گردد. اکثر شهرهای بزرگ ایران مثل تهران  ، مشهد ،  اصفهان ،  شیراز  ، رشت ، تبریز و دیگر شهرهایی که از منابع مالی مناسب برخوردار هستند ،  از فضاهای سبز شهری با نام پارک برخوردار هستند.

پارک ها بر اساس اهمیت ، مقیاس حوزه ی نفوذ ، شکل ، موقعیت مکانی و عملکرد دارای تنوع بسیاری می باشند که می توان پارک های ملی ، شهری ، ناحیه‌ای ، منطقه‌ای ، فراشهری ، منظم ، غیر منظم ، مختلط ، فانتزی  ، مدرن ، برون شهری ، درون‌شهری از تقسیم‌بندی‌های تعریف شده رایج برای پارک نام برد.

در شهرستان رامسر با توجه به محیط طبیعی سرسبز ، بکر و طبیعی آن ممکن است سرانه فضای سبز در آن بسیار به نظر می رسد و به لحاظ اسمی برخی مکان ها به عنوان پارک قلمداد شوند مانند پارک جنگلی صفارود ،  مجموعه جنگلی دالخانی ، مسیرهای ترددی جواهرده ، جنت رودبار و اشکورات ؛ اما برای استفاده تمام مردم از فضاهایی برای استراحت و آموزش به خصوص برای افراد مسن و کودکان نیاز به مکان های مناسب تری احساس می شود ؛ که متاسفانه رامسر فاقد این مکان هاست.

رامسر با داشتن پتانسیل بزرگی مثل باغ ۳۳ هکتاری می تواند یک مرکز تفریحی آموزشی و استراحتی بسیار وسیع در 30 یا ۳۳ هکتار را به عنوان پارک شهری رامسر به منصه ظهور برساند.

باغ ۳۳ هکتاری ، پیش از انقلاب به واسطه وجود هتل قدیم و هتل بزرگ رامسر و فضاسازی بسیار زیبای باغ ایرانی در آن با مراقبت ویژه ای که از آن می شد ، محل گذر مردم محسوب می شد اما به عنوان فضای پارک ، برای مردم عادی و شهروندان رامسر کمتر مورد استفاده قرار می گرفت هرچند در ایام نوروز و یا برخی از جشن ها یکی از پر تردد ترین فضاهای سرسبز در دسترس بود. پس از پیروزی انقلاب و متاسفانه با رهاسازی این فضا ، اکثر مناظر طراحی شده ی زیبای آن دچار چالش شد و از بین رفت. در سال های اخیر نسبت به بازسازی ناقص آن اقداماتی انجام پذیرفت  اما هنوز به زیبائی پیشین نرسیده است.

شهرداران مختلف و اعضای شوراهای مختلف رامسر همگی شعار آبادسازی باغ ۳۳ هکتاری را به عنوان یکی از اولویت های خود مطرح می‌کردند . اما با مالکیت وزارت گردشگری و میراث فرهنگی تاکنون اتفاق مثبتی در آن رخ نداده است. شاید یکی از دلایل اصلی آن متعلق بودن این فضا به بنیاد مستضعفان و وابستگی آن به هتل قدیم و هتل بزرگ رامسر و محدویت های میراثی بود. اما این مهم چند سال پیش ، عملاً با واگذاری فضای باغ 33 هکتاری به شهرداری رامسر تلطیف شد ، هرچند سازمان میراث فرهنگی گردشگری هنوز هم برای ایجاد تغییرات در آن محدودیت ها و ضوابطی را مطرح کردهاست.

 در دوره های مختلف شورا و شهرداران ؛ برخی از مدیران شهری نسبت به احداث پارک های محلی اقدام نمودند که این امر جای تشکر و قدردانی دارد. شاید لازم باشد شهردار و شورای شهر رامسر و کتالم و سادات شهر به منظور استفاده کودکان و سالمندان مکان های ویژه‌ای برای محلات پیش بینی نمایند. این مهم لازمه ی امروز شهرنشینی شده است چرا که با وجود آپارتمان ها و به ویژه در دوران سخت بیماری کرونا عملاً تحرک این دو دسته از شهروندان دچار چالش شده است.

طراحی و احداث پارک های محله می تواند به عنوان یک برنامه ی کوتاه مدت و میان مدت باشد تا با شروع فازهای احداث پارک 33 هکتاری و تکمیل آن در مدتی طولانی ؛ بخشی از نیازهای شهروندان به استفاده از پارک تامین گردد . بدیهی است یکی از وظایف تعریف شده ی شهرداری با این مهم اقدام عملی به خود می گیرد.