یک حرکت و این همه برکت ( سفر رئیس مجلس خبرگان به عراق )

شاید در خبرها شنیده بودید که آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی به همراه هیاتی به عراق سفر کرده اند. جدا از یک سایت حامی دولت که همره بودن ۵۰ نفر و همراه بودن همسر و فرزندان و خانواده را به همراه ایشان منفی جلوه داده بود ؛ سایت های دیگر نیز اخبار آن را پوشش مناسبی ندادند. 

به جز چند خبر کوتاه و محدود از بازدیدهای ایشان خبر مهم و قابل توجهی منعکس نشد. یکی از اخبار مهم منعکس شده نیز تصادف ماشین حامل همسر ایشان و همسر مرحوم حاج سید  احمد خمینی در عراق بود. 

با رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام ؛ دبیر این مجمع نیز همراه بود.

برای بازخوانی این خبر مهم کمی به گذشته برمی گردیم. 

صدام ؛ رژیم بعث عراق و ارتش آن کشور  با حمایت ابرقدرت ها و بسیاری از کشورهای جهان علیه نظام نوپای انقلاب اسلامی دست به اقدام نظامی و جنگی نابرابر زدند. ملت ایران به دفاع از خود برخواست و با تقدیم بیش از دویست هزار شهید ؛ خیل جانبازان ؛ آزادگان و ایثارگران و حمایت های ویژه ی مردمی توانست از تمامیت ارضی کشور دفاعی جانانه کرده و برای اولین بار پس از صدها سال توانست در جنگ حتی وجبی از خاک ایران عزیز را از دست ندهد. هرچند این جنگ تحمیلی برای ایران صدها میلیارد دلار هزینه ی اداره داشته است اما با اعلام متجاوز بودن عراق کام ملت ایران شیرین گشت. در آن سوی مرز نیز عراق با تحمل کشته ها ؛ مجروحان و خسارت های جانبی وارده دست از پا درازتر به پشت مرزهای تعیین شده ی بین المللی بازگشت. 

شاید بگوئید این مطالب چه ربطی به این سفر دارد. 

نکته ی ظریفی که در بحبوحه ی فشارهای اقتصادی بر مردم و اخبار انتخاباتی ریاست جمهوری دهم مغفول مانده است و بسیار حائز اهمیت است ؛ منصب دو سفر کرده ی این مسافرت است. 

پس از فرار بنی صدر ؛ فرماندهی کل قوا ؛ رهبر کبیر انقلاب ؛ هدایت جنگ را به یک روحانی جوان سپرد. حکم جانشینی فرماندهی کل قوا به نام اکبر هاشمی رفسنجانی یار دیرین و وفادار امام و انقلاب صادر شد و ایشان سکاندار هدایت نبرد تا انتها بودند.  

از دیگر سو محسن رضائی یکی از فرماندهان ارشد دفاع مقدس نیز همره این هیات بود. فرمانده ای که از ابتدای جنگ تا انتها ؛ یکی از موثرترین تصمیم گیرندگان بود و پس از آن نیز سال ها فرماندهی بلامنازع خود بر رکن دفاع از کشور ؛ یعنی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را عهده دار بود. 

حال بیائید این سفر را از زاویه ای دیگر به مشاهده بنشینیم.  

رئیس هدایت جنگ و فرمانده ی ارشد او گام به کشوری نهادند که به مدت ۸ سال یکی از اصلی ترین تدارک کنندگان حمله به آن کشور بوده اند و این یعنی نقطه ی عطف تقابل در روابط. 

اما آنگونه ای که از ایشان و هیات همراهشان استقبال شد ؛ برای هیچ مقام خارجی آنگونه نبوده است. سران حکومتی و سیاسی از یک طرف ؛ روسای ارشد و اثر گذار از دیگر سو ؛ سران قبایل و عشایر مختلف ؛ مراجع مذهبی اهل تسنن و تشیع؛ روسای قبایل کرد و از همه طیف با ایشان دیدار و گفتگو کردند. نکته ی اصلی این دیدارها این بود که این سفر ؛ به عنوان یک سفر کاری تدارک دیده نشده بود ؛ بلکه یک سفر کاملا غیر سیاسی و خانوادگی بود. 

آنچه که مهم است حفاظت و حراست از دو فرمانده ی بزرگ که در ادبیات روانشناسانه عامل کشتار و تخریب می توانند قلمداد شوند ؛ و سان دیدن آن ها از دشمن سابق و امری بی سابقه است.  

نکته ای که عظمت بلامنازع ایران را در روابط همسایگانش نمایان کرده است. عظمتی که آمریکا با آن همه هزینه و تلاش نتوانسته بخش کوچکی از آن را ؛  از آن خود کند. 

جا دارد صاحبان اندیشه و قلم موشکافانه این نقطه ی نورانی و تابناک عرصه ی دیپلماسی فعال مرد همیشه اثر گذار تاریخ انقلاب اسلامی را به دیگران بنمایانند.