زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

سخن مدیر مسوول نشریه ی « ساحل دریا » شماره ی 62  ؛  اول شهریور ماه  1394

1 - مرگ حق است و گریزی از آن نیست. همه ی موجوداتی که به دم زنده اند ، بازدم آن ها به تقدیر الهی بند است که اگر فرمان الهی مقدر شود ، آنی از آن جلو و یا عقب نمی افتد.

2 - با هرکسی که بنشینی در وجدان آگاه و ناخودآگاه به این جمله استناد می کند که در این دنیا " فقط بدی یا خوبی " می ماند و مابقی از یاد رفتنی است. اما کمتر توفیق خوبی و اثر گذاری دارند.

3 – هر انسانی ؛ بجز معصومین علیهم السلام جایز الخطا است. نه به این معنی که جایز است که خطا کند ، بل که ممکن و محتمل است که خطا کند.

4 – هر انسانی دچار لغزش و چالش می شود و مهمترین آن ها کبر و غرور است. در مخلص کلام " نردبان این جهان ما و منی است / عاقبت این نردبان افتادنی است / لاجرم آن کس که بالاتر نشست / استخوانش سخت تر خواهد شکست "

5 – در این دنیای فانی بسیاری هستند که هیچ کس و هیچ چیز را به اندازه ی خود ، دوست نمی دارند و برای احد الناسی نیز گام خیر بر نمی دارند. اما برخی اندک نیز هستند که جز این فکر می کنند و همه ی زندگی خود را صرف حل مشکل دیگران می کنند. هر ازگاهی موفق می شوند و گاهی نیز ناکام. در پس موفقیت مطمئن هستند که تشکری نیست!!! و یا بسیار اندک است و در پس ناکامی اما ، باید همه ی درشت خوئی ها و پشت سرگوئی را شنیده و البته تحمل نمایند.

با وجود موارد فوق هستند کسانی که در پی نام نیکند ، علم به خطا و اشتباه دارند ؛ دچار کبر و غرور نمی شوند و ملامت ِ سرزنش کنندگان آزارشان نمی دهد ؛ هرچند بسیار اندکند. آن هائی که حتی خود را در معرض انتخاب دیگران قرار می دهند تا از پشتوانه ی رای جمعی  بتوانند منشا خیر کثیر باشند.

شادروان " جعفرقلی راهب  " یکی از اندک انسان هائی است که با آشنائی کامل ؛ در این وادی خطر همیشه حاضر بود و بارزترین عملش ، احترام به خرد و بزرگ ، رعایت احترام همه ، تواضع مثال زدنی و حاضر در همه ی شادی ها و مصیبت های مردم. هرچند او نیز از ملامتِ سرزنش گران مصون نبود و با علم به آن همه پشت سر گوئی ها ؛ تا زمان وفات آن گونه زیست که دلش می خواست .

هرچند برخی پشت سرگوها پس از فقدانش کاشه ی داغتر از آش شده اند ؛ اما باید گفت انسان هائی چون او ، این را نیز می دانستند و البته هیچ گاه خم به ابرو نیاوردند.

روحش شاد و مرامش الگوی همه باد.