بومی یا غیر بومی

سخن مدیر مسوول نشریه ی « ساحل دریا » شماره ی 61  ؛  15  مرداد ماه 1394

هر از گاهی در انتصاب مسوولین ارشد شهرستان رامسرمبحثی شکل می گیرد تحت عنوان مدیر شهرستان رامسر باید بومی باشد. هرچند مطالبه گران این موضوع با قصد خیر و ئگزیده شده از مدیران ناکارآمد منتصب شده ی اجباری ، به خصوص از هم استانی های شرق مازندران گلایه دارند و تمام تلاش آن ها حذف این تحمیل هاست اما نباید از نظر دور داشت که انتصاب مدیر بومی ناکارآمد ضرر بیشتری برای توسعه ی شهرستان دارد. بسیاری بر این اعتقادند که برخی مدیران بومی فعلی  ، شایسته ی مدیریت نیستند و نه تنها خدمتی به منطقه نمی کنند بلکه باعث رکود و پس رفت در توسعه نیز می باشند. 

بومی و غیر بومی بودن اما اخیرا دستمایه ی شهروندان دیگری نیز شده است ، آن هائی که در امور فرهنگی رامسر با ایجاد گروه های ثبت شده و کارآمد ؛ به منظور قرارگرفتن در گردونه ی مراسم برگزارشده ی متنوع در رامسر ، شعار بومی گرائی را سر داده اند. حتی با نگاه مثبت به این موضوع و نگران نبودن از انحصار طلبی منفعت طلبانه ، حرکت مزبور از  اقداماتی است که می تواند مانع رشد و توسعه ی همین عزیزان گروه های فرهنگی خواهد شد. 

ارتباط موثر و کارآمد با هنرمندان ملی ، استانی و حتی شهرستان های همجوار عامل رشد و پویائی است و ایجاد رقابت در عرضه ی برنامه های فرهنگی و هنری به نفع همه ی شهروندان است. از بدیهی ترین اتفاق این گونه برنامه ها تبادل تجربیات ارزنده ی گروه ها با همدیگر است. این که متولی امر فرهنگ نیز اعتقاد بر به کار گیری گروه های بومی صرف داشته باشد ، به معنای بستن همه ی راه های رشد و توسعه خواهد بود.  

در نظر بگیریم که همین شعار ، دستمایه ی شهرستان های دیگر و یا استان های دیگر باشد. آن گاه ؛ انتصاب شهروندان ما در محدوده های دیگر و برگزاری یک برنامه ی هنری و فرهنگی مختصر نیز در سایر نقاط ، رویا خواهد شد و بی شک اولین کسانی که از این امر متضرر خواهند شد ، همان هائی هستند که این شعار را پیشانی تبلیغی خود کرده اند. 

گروه های فعال هنری و متولیان امر فرهنگ شایسته است شعار بومی گرائی مطلق را با قید اجرای برنامه ها در شهرستان با همکاری و مشارکت ( حتی جزئی ) انجمن های مجاز همراه نمایند. ظرفیت اندک شهرستان ها امری مشهود در روابط اداری و استانی و ملی است و ارتباط گرفتن با شهروندان رامسری غیر مقیم کارا ، می تواند سهم بسزائی در ارتقای تعاملات فرهنگی ، هنری و اداری داشته باشد. 

کارآمدی و توانمندی را یک اصل بدانیم و فارغ از منافع زودگذر ، با شعار بومی گرائی راه های ارتقای سطح فرهنگی ، اجتماعی ، اقتصادی و ... را مسدود نکنیم.