سه سالگی ساحل دریا

سخن مدیر مسوول نشریه ی « ساحل دریا » شماره ی 25 ؛  مهرماه  1392

از روزاخذ مجوز نشریه تا انتشار، شش ماه طول کشید. در این شش ماه تمام همتم تولید نشریه در بهترین حالت و محتوی بود. پیش از انتشار نشریه با برخی اصحاب قلم و بعضی از اعضای سازمان های مردم نهاد شهرستان رامسر که دغدغه ی توسعه دارند و تقریبا تمامی خبرنگاران رامسر نشست برقرار و گفتگو کردم. تا شاید دستم را بگیرند و بتوانم در عرصه ی خطیر رسانه ی مکتوب قدمی محکم بردارم. بجز چند تن از خبرنگاران که تا امروز نیز انتشار نشریه را مدیون زحمات آنان هستم ، هیچ اهل دل و اهل دغدغه ای دستم را نگرفت !!!

برخی پیش از انتشار ، امیدی به انتشارش نداشتند و برخی دیگر عمر کوتاه مدتی برای آن تصور می کردند !! و بر این باور باطل تا امروز نیز قدم و قلمی نزدند.

می خواستم برای نشریه جشن رونمائی بگیرم ، دوست داشتم برای آن جشن یک سالگی بگیریم و در آن دو سال هر سال نشست با خبرنگاران منطقه را بر پا نمودم ؛ اما وقتی با آنانی که خود را اهل قلم می خواندند و بدان می بالیدند  در میان گذاشتم ، هیچ اقدام مثبتی نکردند.

در عوض مدیرانی بودند که تا مطلبی به گوشه ی قبایشان می سائید ، پیش تر از آن که نشریه توزیع کامل شود ، مدیر اداره ی فرهنگ  و ارشاد اسلامی را تحت فشار قرار دادند که شما کاری بکن !!!  دست به تلفن و تهدید شدند که نشریه ات را می بندیم !!! و چه و  چه می کنیم. دوربین را از دست عکاس نشریه گرفتند و بر خلاف قانون او را تهدید کردند ، عکس ها و فیلم هایش را پاک کردند و مدام او را تحت فشار قرار دادند.

 مطالب فوق را نه از باب گلایه بل برای ثبت در مستندات نشریه درج کردم.

این شماره اما تولد سه سالگی « ساحل دریا » است.  با اشتیاقی بیش از پیش و با امید بیشتر تمام مطالب صفحات را خواندم وآماده اش کردم تا دست مردمی برسد که مشتاقانه منتظرند نه در کنار ساحل دریا ؛  بل که « ساحل دریا » در کنارشان آرام گیرد.

تنها گاهی صدای تشویق شهروندی ساده مرا مست و سیراب می کند و می دانم که این رسانه ی مکتوب برای سال های دور بعد  ، می تواند مستندی محکم از وقایع منطقه باشد.